Edwin Lutyens in India

India was tussen 1858 en 1947 onderdeel van het Brits-Indië, een voormalig kolonie van Engeland.
Ook voordat Engeland het keizerrijk India inlijfde, kende India vele bezetters. Elke bezetter drukte een eigen identiteit in het land, waardoor je veel verschillende invloeden vanuit het geloof, de cultuur en de architectuur daarin terug ziet. Door de verschillende bezettingen, waren er altijd minderheden aanwezig die onderdrukt werden. Deze minderheden zorgden voor veel spanningen in het land.

Het plan van koning George was om de volkeren van het Brits-Indië te verzoenen. Daarin koos hij de architectuur als metafoor voor. In deze visie hoort daarom ook een nieuwe hoofdstad. Calcutta was tot 1912 de hoofdstad en gaf alle invloeden uit het verleden van India bloot . Gebouwen en ruïnes van de heersers symboliseerden de onderdrukking. Andere architectuur in deze stad was de vroeg Engelse Barokke stijl die overheersten uit de begin periode van de kolonie, een kopie van Engelse principes die niet in een verzoenende hoofdstad paste.
De nieuwe hoofdstad zal New Dehli worden. Er werden diverse architecten aangewezen om het plan te verwezenlijken. Omdat er binnen deze architectengroep (the Delhi orde) veel meningsverschillen waren, werd uiteindelijk Edwin Lutyens als master architect aangewezen. De kracht van Edwin Lutyens was, dat hij diverse meningen en verschillen bijeen kon brengen. Dat paste precies in het beeld bij het verzoenen van het rijk.

Edwin Lutyens kwam veel in de hogere kringen van het Engelse rijk. Hij groeide op in Londen en ontwierp grote landhuizen met bijpassende landschapstuinen of transformeerde oude kastelen tot luxe woonorden.. Zijn ontwerpen straalden rustiek uit en bevatte materialen die op de omgeving aansloot. Dit werk was een stuk romantischer en door het gebruik van de mix van stijlen uit de oudheid, was hij een van de grondlegger van de Nieuwe Renaissance.

New Dehli is tussen drie heuvels in gelegen. Het landschap werd gebruikt om te cultiveren net zoals in de periode van de Renaissance en de andere werken, de landhuizen van Edwin Lutyens. New Dehli zou uiteindelijk ook een van de groenste hoofdsteden moeten worden, the Garden City. Grote lanen hebben hierbij een rol en verbinden deze drie heuvels. Alles was zeer groots opgezet, zodat de drie heuvels naar elkaar kunnen uitbreiden. Dit representeert de verandering in tijd en plaats van de Indiaase invloeden.  Kenmerkend is de grote gezaghebbende as, wat dwars door dit plan loopt. Hierboven is het paleis van de Britse onderkoning gelegen met aan weerszijde de twee secretariaten welke door elk bevolkingsgroep wordt vertegenwoordigd. Hierbij wordt de macht van der beschaving door het Britse rijk uitgedrukt. Zij waren immers verder ontwikkeld en waren "in staat" de verschillende culturen te lezen... de belichaming van de hogere Westerse beschaving tegenover dat van het Oosten.
De gebouwen in het plan bevatten een mengeling van alle rijke Indiase stijlen om zo onzijdig mogelijk voor te komen, wel zie je er de heersende symmetrie van de Britse neoclassicistische in terug.
De stad werd gebouwd met een totaal van 29.000 werklui en het plan werd steeds verder uitgebreid.
Het totale plan zou 18 jaar gaan duren, de Eerste Wereldoorlog gaf daar vertraging aan.
Wanneer de Tweede Wereldoorlog uitbrak, werd de drang naar onafhankelijk steeds groter.
Uiteindelijk werd India in 1947 onafhankelijk.

Conclusie
Het grootse plan van Lutyens was een goede onderlegger geworden voor het nieuwe India.
De verandering in tijd en plaats vertaald zich tot op heden en de stad New Dehli gedijt zich nog steeds.
Ondanks de grootheidswaanzin, welke te vergelijken is met Albert Speer en Adolf Hitler, lijkt het ontwerp de tijd ver voor zich uit te zijn geweest. Hieruit kunnen we concluderen dat ook Niet-Westerse culturen op eigen krachten groeien. We kunnen ze niet onderdrukken, we kunnen ze echter wel een handreiking geven.
Wanneer we culturen proberen te begrijpen zonder ze te onderdrukken, dan zouden ze beter tot hun recht komen.